Agata Romaniuk "Z miłości? To współczuję. Opowieści z Omanu"
Wydawnictwo Poznańskie, maj 2019
Opowieści kobiet z Omanu, jak sama Autorka zaznacza w formie subiektywnej, wybiórczej i absolutnie nieprzekrojowej, bez żadnych ambicji do prezentacji wszystkich punktów widzenia i szerokiej gamy doświadczeń. Historie z kraju, gdzie o wyborze męża decyduje rodzina, seks, a właściwie wszystkie przedmałżeńskie kontakty damsko-męskie są zakazane, a prawa kobiet są mocno ograniczone. Po takim wstępnie, pierwsze skojarzenie jakie się pojawia to mniej więcej coś w stylu: tragedia, koszmar, katastrofa.
Tymczasem Agata Romaniuk zaprasza nas do zobaczenia omańskich małżeństw nie tylko od strony uproszczenia: aranżowane równa się niechciane i w całości złe. Autorka odkręca stereotypowy obraz wielożeństwa, posagu i wyboru partnera przez rodzinę. Nie brakuje oczywiście historii tragicznych, do jakich najbardziej jesteśmy przyzwyczajeni. Natomiast pokazanie, że małżeństwo aranżowane, kontrakt małżeński, czy bycie drugą żoną nie zawsze jest najgorszą z możliwych do wyboru dróg, jest bardzo cenne.
Podoba mi się świat szarości u Agaty Romaniuk. Nie wszystko jest zawsze albo czarne, albo białe. Czasami jest po prostu szare.
Gorąco polecam!
Moja ocena: 6/6
"[...]
- A Wasze małżeństwo jest aranżowane czy z miłości?
- Z miłości i... - mówię, ale Salika mi przerywa.
[...]
- Moje małżeństwo zaaranżował ojciec. Wybraliśmy Jasira, bo pochodzi z dobrej rodziny. Jest wysoki i barczysty, dobrze zarabia, pracuje w PDO, firmie naftowej, więc sama rozumiesz. A ty czym się kierowałaś? Czy twoi bracia sprawdzili jego rodzinę? Jakiej wysokości masz mahr? Ile biżuterii dostałaś?
Nic nie mówię, a ona ciągnie dalej:
No tak. Z miłości. To współczuję. Jak miłość się skończy, zostaniesz z niczym - mówi na odchodnym. Nie zdążam zaprzeczyć.
Dziewięć lat później przekonam się, że miała rację".
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz