Autor: Petra Soukupova
Tytuł: "Pod śniegiem"
Wydawnictwo Afera, styczeń 2017
Po drugiej powieści Petry Soukupovej zdecydowanie mogę potwierdzić, że jest ona specjalistką i mistrzynią od krojenia rodziny, wywlekania emocji i robienia z tego wybuchowego mixu. Wszystko, co Autorka opisuje, jest przyziemne i prozaiczne. Akcje i wydarzenia nie obfitują w fajerwerki, kluczowe momenty czy nieoczekiwane zwroty. Na dramaty codzienności składają się codzienne powtarzalne czynności, czyli otrzymujemy życie po prostu.
"Pod śniegiem" to historia jednego "rodzinnego" dnia. Trzy siostry wraz ze swoimi rodzinami (jedna z trójką dzieci i psem, druga z synem, trzecia sama) pakują się do auta i jadą do rodziców świętować urodziny taty. Autorka zaczyna od przedstawienia poranka każdej z sióstr. I ja już na samym wstępie padam z zachwytów. Olga z synkiem wstają rano w sobotę i przed wyjazdem na rodzinną imprezę mają jeszcze mnóstwo planów i mnóstwo optymizmu przed nadchodzącym dniem. A potem jesteśmy świadkami mistrzowskiego opisu jak wszystko się rodzicowi (Oldze) rozsypuje. Tak jak pisałam wcześniej - żadnych dramatów - po prostu: czynność po czynności dzień się zawala a optymizm ulatnia: nie takie spodnie, złe buty, inna bajka, zły stolik w kawiarni, niedobre ciastko, nie chcę się ubierać, nie zejdę, nie wejdę, nieeeeeeeeee itd. Kto będąc rodzicem nie ma takich doświadczeń, jest szczęściarzem. U bezdzietnej siostry zresztą też nie lepiej, chociaż problemy inne.
Gdy całej trójce wraz z potomstwem uda się w końcu wsiąść do samochodu, oprócz bieżącej akcji (czyli kto gdzie siedzi w samochodzie i dlaczego, czy można otworzyć okno czy nie, kto może grać na tablecie, a kto nie itd. itd. itd.) śledzimy także myśli sióstr na temat tego, co się aktualnie dzieje i oczywiście, jak to w życiu, okazuje się każda na pewno lepiej by sobie poradziła w sytuacji dwóch pozostałych. Ponieważ wszyscy są wykończeni swoim porankiem, w aucie ścisk, padają jakieś zaczepne słowa, a potem już leci po całości... dzieciństwo, kto miał obowiązki, a kto nie, kto był ulubienicą rodziców, a kto nie, kto miał lżej, kto ciężej i dlaczego. Akcja przeplatana jest też opowieścią mamy - co daje czytelnikowi szerszy obraz sytuacji.
"Pod śniegiem" to fantastyczna proza! Zatapiamy się w nią od samego początku i pozostajemy wciągnięci aż do końca. Autorka przedstawia codzienność prozaicznie do bólu, wszystko rozpisuje na szczegółowe czynności, pozwalając nam razem z bohaterami babrać się w emocjach. Nie jest to historia wesoła, ale bliska realności i niesamowicie ciekawa! Mamy punkty widzenia mamy trójki sióstr oraz ich samych: najstarszej Olgi, która robi karierę i samotnie wychowuje syna, środkowej Blanki, która nie pracuje tylko zajmuje się dziećmi, domem i psami, najmłodszej Kristyny, samotnej wolnej duszy, uwikłanej w związek z żonatym mężczyzną. Każda z tych osób ma swoje racje, przekonania i pomysły na rozwiązanie problemów (zwłaszcza innych).
Rewelacja!!!
Moja ocena: 6/6
